Założenia metodyczne

Programy i metody nauczania z powodów merytorycznych i organizacyjnych skupiają się zazwyczaj na pracy z krótkimi fragmentami tekstów. Dotyczy to zarówno zorganizowanych zajęć typowo szkolnych, jak i samodzielnej nauki przy wykorzystaniu podręcznika.

Najczęstszą metodą edukacji językowej z wykorzystaniem krótkich fragmentów tekstów jest tak zwane czytanie intensywne, które skupia się przede wszystkim na dokładnym zrozumieniu i analizie poszczególnych elementów treści. Podejście to jednak sprawia, że nauka języka za pomocą lektury tekstu staje się pod wieloma względami jałowa i nie przynosi pożądanych efektów, gdyż zbytnio koncentrując się na szczegółach, nie daje czytelnikowi całościowego spojrzenia na utwór, przypominając tym samym podziwianie dzieła sztuki przez mikroskop.

Czytanie ekstensywne

Przeciwieństwem, a zarazem pewnym uzupełnieniem tej metody jest tak zwane czytanie ekstensywne. Ma ono na celu globalne zrozumienie tekstu oraz poznawanie nowego słownictwa i struktur językowych na podstawie ich kontekstu. Podejście to jest w naturalny sposób powiązane z dłuższymi formami literackimi takimi jak opowiadania, nowele, czy powieści, w przypadku których czytanie nakierowane powinno być na zrozumienie całościowego sensu utworu. Skuteczność tej metody polega na tym, że czytelnik wykorzystujący ją w trakcie lektury tekstu uczy się języka niejako mimochodem, wnioskując z kontekstu znaczenia, których nie zna i nie rozumie w sposób literalny, mając cały czas za naturalny cel przeczytanie interesującej go i wciągającej opowieści.

Uproszczone lektury językowe ELI służą w szczególności rozwojowi właśnie takiej umiejętności czytania, a ich metodologia umożliwia nie tylko naukę i utrwalenie konkretnej zawartości językowej danej książki, lecz nade wszystko wypracowanie własnej strategii czytania tekstów obcojęzycznych, którą czytelnik będzie mógł rozwijać na dalszych poziomach zaawansowania językowego.

Wielopoziomowe, uproszczone lektury językowe, ze starannie dobranym słownictwem i strukturami gramatycznymi, pozwalają osobie uczącej się języka przejść przez wszystkie etapy nauki i osiągnąć punkt, w którym możliwe stanie się sięgnięcie po książkę w pełnej, nieuproszczonej wersji oraz wykorzystanie przy jej lekturze nabytych wcześniej umiejętności.

Poziomy zaawansowania

Podstawowym kryterium podziału lektur jest wiek. Zgodnie z nim kolekcja w każdej z pięciu wersji językowych dzieli się na trzy serie: dla dzieci, dla młodzieży i dla dorosłych. Serie te dostosowane są do poszczególnych grup docelowych pod względem tematyki, szaty graficznej oraz z uwagi na możliwości poznawcze właściwe dla danego wieku.

Dodatkowo w ramach każdej serii lektury dzielą się na poziomy trudności odpowiadające kryteriom Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego oraz popularnym systemom egzaminacyjnym związanym z danym językiem (UCLES, DELF, DELE, FIT) oraz CILS przez co mogą stanowić narzędzie przygotowawcze do egzaminów certyfikowanych.

Każdemu poziomowi zaawansowania językowego odpowiada konkretna ilość słów kluczowych zawartych w książce oraz ściśle określona zawartość gramatyczna.

Nauczanie interdyscyplinarne i CLIL

Koncepcja metodologiczna lektur językowych ELI bazuje na wykorzystaniu tak zwanego nauczania interdyscyplinarnego i metody CLIL (zintegrowane nauczanie przedmiotowo-językowe). O ile zasadniczo lektury językowe dedykowane są formalnej nauce języków, to ich zawartość może odsyłać czytelnika poza czystą praktykę językową – w kierunku obszarów związanych z inną dziedziną wiedzy. Lektury umożliwiają więc przejście od fabuły książki do zagadnień historycznych, geograficznych, socjologicznych, ekonomicznych, filozoficznych czy naukowych. Występujące w lekturach dla młodzieży i dla dorosłych specjalne dossier kulturowe dostarczają użytecznych informacji dotyczących właśnie tych wykraczających poza tekst książki aspektów wiedzy, jak również ułatwiają czytelnikowi zapoznanie się z życiorysem autora i kontekstem powstania dzieła.

Usytuowanie utworu w szerszym kontekście historyczno-kulturowym jest ponadto ważnym czynnikiem wpływającym na poziom odczytania jego znaczenia. Znajomość okoliczności powstania dzieła i jego tła historycznego pozwala lepiej zrozumieć przedstawiony w książce świat, wpływając tym samym w pośredni sposób na poprawne i bliskie intencji autora zrozumienie warstwy językowej.